Usjev pšenice može poleći uslijed različitih uzroka. Manifestira se tako što biljke manje ili više polegnu. Obično pšenica poliježe između klasanja i zriobe, rjeđe ranije.
Ukoliko polegne u klasanju ili cvatnji, štete su veće, mada je i kasnije polijeganje štetno uslijed otežane žetve. Štete od polijeganja manifestiraju se u vidu slabije oplodnje, te jačeg napada bolesti, a uslijed toga se smanjuje prinos i kvaliteta. U proizvodnji postoje dva tipa polijeganja pšenice: stabljičino i rjeđe korijenovo. Korijenov tip polijeganja susreće se u krajevima s velikom količinom oborina u vlatanju i klasanju, a također i pri navodnjavanju velikom količinom vode. Polijeganje nastupa pod utjecajem velikog broja faktora: gustog usjeva, nedostatka svjetlosti, prirodnih nepogoda, pretjeranog i jednostranog gnojenja dušikom, navodnjavanja velikim količinama vode, gljivičnih bolestima i slično.
Od preventivnih mjera navode se: pravilan izbor i priprema sjemena za sjetvu, pravilna i pravovremena obrada i priprema tla, pravovremena sjetva, te pravilan odnos NPK gnojiva.
Od direktnih mjera: uzgoj otpornih sorata prema polijeganju, drljanje, valjanje, te tretiranje sredstvima (inhibitorima rasta koji utječu na smanjenje dužine i povećanja čvrstoće internodija-CC).
